Untitled

Binuo kita mula sa pira-pirasong impormasyon. Tinahi ng sinulid ng imahinasyon. Bente tres anyos. Hip-hop. Medyo payat.

"Ano itsura ng mata mo?" tanong ko sa 'yo. Nakahalukipkip ako sa malamig kong unan na walang buhay, tumatawid at nagtatagpo, ilusyon/imahinasyon sa wireless na daigdig.

"Okay lang," nahihiya mong sagot.

Ano ang okay lang, tanong ko sa sarili. Singkit. Malaki. Makapal pilik-mata? Malaungkot? Nangungusap. Masungit?

"Ikaw?" balik mo sa akin.

"Well ..." mukhang hindi ko rin masagot sarili kong tanong.

"Ano ginagawa mo?" tanong ko na lang.

"Patulog na," sabi mo.

Alas-dose na ng hatinggabi. Mag-aaklas nang unti-unti ang umaga. Kakauwi ko lang.

"Ikaw?" tanong mo.

"Ito, nakikipag-usap sa 'yo," sabi ko.

"Anlamig dito," bigla mong sabi.

"Huh?"

"Malamig dito."

"Bakit?"

"Naka-sando lang ako at briefs," sabi mo.

"Kaya pala e ... hug kita?" panunukso ko.

"Ok lang," sabi mo.

Binuksan na natin ang pinto ng pagnanasa.

Papasok na tayo sa oras ng pagniniig ng pangungulila at pananabik.